Gülşen AYTAÇ
İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü
Prof. Dr. Funda YİRMİBEŞOĞLU
İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi
Hande Sanem ÇINAR
İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü
Nurkan BAYKARA
BUROPY
Çağla YILDIZ
İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü
Zeynep AKOĞLU
İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi
Günümüzde Eko-köyler ekolojik, ekonomik ve sosyo-kültürel anlamda sürdürülebilir insan yerleşmeleri olarak önem kazanmaktadır. Eko-köyler yerel ve doğal kaynakların kullanıldığı, sosyo-kültürel yapının çeşitlendirildiği, sağlıklı, güvenli, nitelikli yaşam çevrelerinin oluşturulduğu ortamlar yaratmaktadır.
İstanbul Teknik Üniversitesi, Konut Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin çalışmaları arasında yer alan Akıllı Eko-Köy Yerleşim Modeli ile kent ve köy arasındaki mekânsal, sosyo kültürel ve üretimsel yapının yeniden organize edilmesi amaçlanmakta, eko-köylerin ülke çapında yaygınlaştırılması önerilmektedir.
1920 senesinde İzlanda’da kurulan Solheimar yerleşkesi eko-köy kavramının mekansallaştığı ilk örnektir. Dünyanın farklı noktalarında benzer uygulamalara sahip birçok örnek mevcuttur. Eko-köyler, toplum veya topluluk oluşturma arzusu ile 1960 senesinde “back to the land (toprağa dönüş)” hareketi ile önem kazanmaya başlamıştır. Bu hareket özellikle II. Dünya Savaşı’nın beraberinde getirdiği endüstriyel veya post-endüstriyel yaşam biçiminden sonra kendi kendine yeterlilik, özerklik ve yerel topl
Paylaş
